ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΑΓ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΚΟΡΙΝΘΟΥ & ΡΑΦΑΗΛ ΣΙΝΑΪΤΟΥ
Ἀλληλογραφία ἁγίου Μακαρίου Κορίνθου καὶ Ἱερομονάχου Ραφαὴλ Σιναΐτου, περὶ τοῦ νεομάρτυρος ἁγίου Πολυδώρου τοῦ Κυπρίου (1794-1795). Ἀπὸ τὴν ἀλληλογραφία διαφαίνεται ὅτι πιθανῶς ὁ ἅγιος Πολύδωρος διετέλεσε Σιναΐτης Μοναχός. Κῶδιξ Σινᾶ 2187, σ.263-265.
Α΄
Τοῦ πρώην Κορίνθου πρὸς τὸν Σκευοφύλακα Ραφαὴλ Σιναΐτην
Σιμὰ εἰς τὰς μεγάλας χάριτας ὁποῦ μὲ ἐχαρίτωσεν ὁ πνευματικός της υἱὸς Πολύδωρος, ὁ νέος μάρτυς τοῦ Χριστοῦ, δὲν ἔλειψεν ὁ παντευλόγητος νὰ μὲ ἀξιώσῃ καὶ ταύτης, τοῦ νὰ ἀπολαύσω δηλ. δι᾿ αὐτοῦ καὶ τῆς εὐνοίας καὶ γνωριμίας τῆς σεβασμίας αὐτῆς ὁσιότητος. Ἐπειδὴ ἐν ὅσῳ διέτριψεν ἐνταῦθα, δὲν ἔπαυεν ὅσ᾿ ὧραι σχεδόν,
ἀπὸ τὸ νὰ φέρῃ δι᾿ εὐφήμου γλώσσης τὸ ἄξιόν της ὄνομα, καὶ τὰ προτερήματά της, ἔχων εἰς τὴν εὐλογημένην του ψυχὴν οὐ τὴν τυχοῦσαν ἀθυμίαν διὰ τὴν λύπην, ὁποῦ τῆς ἐπροξένησεν ἐκ συνεργείας τοῦ Σατανᾶ∙ ὅθεν καὶ εἰς καιρὸν ὁποῦ ἡτοιμάζετο διὰ τὸν δρόμον τῆς ἀθλήσεως, οὐχ ἅπαξ ἢ δίς, ἀλλὰ πολλάκις παρήγγειλέ μοι νὰ τῆς δώσω τὰ εὐαγγέλια τῆς καλῆς του ὁμολογίας διὰ νὰ μετατραπῇ ἡ λύπη της εἰς χαράν∙ διὰ τοῦτο καὶ ἐγὼ μετὰ τὰς προσηκούσας προσρήσεις καὶ τὴν ἔρευναν τῆς ἐφετῆς μοι ὑγείας της, δηλοποιῶν ἀξιοχρέως τῇ ὑμετέρᾳ ὁσιότητι τὰ κατ᾿ αὐτόν, μὲ ὅλον μου τὸ γῆρας καὶ τὴν ἀσθένειαν, καταγράφω πάντα ἐπὶ λεπτοῦ τὰ κατορθώματά του ἀπ᾿ ἀρχῆς ἕως τέλους ἐν εἴδει ὑπομνήματος, τὸ ὁποῖον παρακαλῶ νὰ κοινολογήσῃ εἰς πάντας τοὺς φιλοχρίστους ἀδελφοὺς ἡμῶν διὰ νὰ ἰδῆτε τὰς ἀριστείας τοῦ νέου στρατιώτου τοῦ Χριστοῦ, καὶ νὰ χαρῆτε καὶ δοξάσετε τὸν θεὸν ὁποῦ τὸν ἀνεκάλεσεν εἰς τὴν χάριν του, καὶ τὸν ἐδυνάμωσε νὰ πολεμήσῃ καρτεροψύχως μετὰ τῶν ὁρατῶν καὶ ἀοράτων ἐχθρῶν ἡμῶν, καὶ νὰ τοὺς καταισχύνῃ ὑπέρ τις ἄλλος, καὶ ἐὰν ἐλυπήθητε εἰς τὴν ἦτταν ὁποῦ ἔπαθεν, εὐφράνθητε εἰς τὴν νίκην ὁποῦ ἔκαμεν ὁ Γεννάδας μέχρι τέλους καὶ κατὰ πάντα τροπαιοφόρος ἀναδειχθεὶς ἔλαβε τοῦ μαρτυρίου τὸν στέφανον μετὰ δόξης αἰωνίου∙ πρὸ πάντων ἄς χαίρῃ καὶ εὐφραίνεται ὁ γέροντάς του κῦρ Ραφαήλ, ὁποῦ ἐπλούτισε πνευματικὸν υἱὸν μάρτυρα καὶ πρέσβυν πρὸς Κύριον ἀκοίμητον∙ ἐξ οὗ πέμπω αὐτῇ χάριν εὐλαβεὶας μέρος τοῦ ὑποκαμίσου του, καί τοῦ σχοινίου τῆς ἀγχόνης του∙ πρὸς τούτοις καὶ ἕνα κατανυκτικὸν κανόνα τῆς Θεοτόκου διὰ ἐνθύμησιν∙ ταῦτα μὲν ἐπὶ τοσοῦτον, τὰ δὲ ἔτη αὐτῆς εἶεν θεόλβια καὶ σωτηριώδη.
αψϟδ΄ Νοεμβρ. κδ΄
Τῆς ὑμετέρας σεβασμίας ὁσιότητος πρόθυμος τοῖς ἐπιτάγμασι
† ὁ ἀπὸ Κορίνθου Μακάριος
Β’
Ἀπάντησις τοῦ Ραφαὴλ Σιναΐτου
Ἡ χαρὰ τὴν ὁποίαν ἐδοκίμασεν ἡ ταπεινή μου ψυχή, ὅταν παρ᾿ ἐλπίδα πᾶσαν ἠξιώθην τοῦ σεβασμίου καὶ εὐχετικοῦ αὐτῆς γράμματος, μὲ τὸ ὁποῖον ἐσυντρόφευεν τὰ ἄθλα καὶ ἀριστείας τοῦ ὄντως μακαρίου καὶ ἀειμνήστου Πολυδώρου, καὶ τὸν πρὸς τὴν ὑπεραγίαν θεοτόκον καὶ δέσποιναν ἡμῶν ἱερὸν κανόνα, ἐστάθη ἀνήκαστος καὶ ἀνεκδιήγητος∙ ἐπειδὴ ἀπέλαβον, ὄχι μόνον ἐκεῖνο ὁποῦ ἐδιψοῦσα, ἀλλ᾿ ἠξιώθην προσέτι καὶ τῆς γνωριμίας της καὶ ποθητῆς εἰς ἐμένα ὑπέρ τι ἄλλο∙ εὐχαριστῶ λοιπὸν τῇ φιλοθέῳ αὐτῆς πανιερολογιότητι, ὁποῦ δι᾿ ἄκραν της ταπεινοφροσύνην ἐκαταδέχθῃ νὰ κάμῃ κοινωνὸν καὶ συμμέτοχον τῶν πνευματικῶν της ὠδύνων καὶ τὴν ἐμὴν ἀναξιότητα. καὶ τῷ ὄντι μὲ δίκαιον τρόπον πρέπει νὰ ἀποδοθῇ παρὰ πάντων τὸ κατόρθωμα τοῦτο μετὰ θεὸν εἰς τὴν ὑμετέραν φιλόχριστον πανιερολογιότητα, ὁποῦ καὶ διὰ λόγων πνευματικῶν καὶ εὐχῶν ἱερῶν ὡδήγησε καὶ ἐνίσχυσε τὸν μακαρίτην νὰ τελειώσῃ τὸν καλὸν τοῦτον ἀγῶνα καὶ νὰ ὑπομείνῃ ἀνδρείως τὸν ὑπὲρ Χριστοῦ θάνατον∙ πρᾶγμα πολλὰ σπάνιον εἰς τὰς ἡμέρας μας καὶ εἰς τὴν τωρινὴν κατάστασιν τῶν ἀνθρώπων∙ ὁ δὲ ἀνακαλέσας αὐτὸν θεὸς ἄμποτε νὰ ἀξιώσῃ καὶ ἡμᾶς τῆς μερίδος του καὶ νὰ μᾶς διαφυλάττῃ ἀπὸ τὰς ἐπιβουλὰς καὶ ἐνέδρας τοῦ πολεμήτορος ἐχθροῦ δι᾿ εὐχῶν της ἁγίων, Δέσποτα Σεβασμιώτατε∙ οἱ π(ατέ)ρες ὅλοι ταπεινῶς προσκυνοῦσι τὴν ὑμετέραν πανιερότητα, οἵτινες καὶ ἐχάρησαν ὑπερβαλόντως καὶ ἐδόξασαν τὸν θεὸν τὸν δόντα δύναμιν εἰς τὸν δοῦλον του νὰ καταισχύνῃ τὸν ἀντίπαλον. μετ᾿ οὐ πολὺ ἔρχεται ἀπὸ Κύπρου καὶ ὁ αὐτάδελφος τοῦ μακαρίτου ἐν Ἱερομονάχοις κὺρ Χρύσανθος, τὸν ὁποῖον δὲν θέλω λείψω νὰ κάμω κοινωνὸν καὶ τῶν ἱερῶν της εὐχῶν καὶ τῆς ἀναγνώσεως τῶν ἄθλων τοῦ αὐταδέλφου του καὶ τῶν χάριν εὐλαβείας πεμφθέντων μερῶν τής τε ἀγχόνης καὶ τοῦ ὑποκαμίσου αὐτοῦ. Ταῦτα μὲν προσκυνητῶς εἰς ὀφειλομένην ἀπόκρισιν, αἱ δὲ ἅγιαι καὶ θεοπειθεῖς αὐτῆς εὐχαὶ εἴησάν μοι ἀρωγοὶ διὰ βίου.
αψϟε΄ Μαρτίου κ΄
Τῆς ὑμετέρας σεβασμίας πανιερολογιότητος τέκνον ἐν Χριστῷ εὐπειθέστατον
Ραφαὴλ Σιναΐτης
