ΠΕΤΡΑ ΤΟΥ ΜΩΥΣΕΩΣ
«Εἶπε Κύριος πρὸς Μωυσῆν· προπορεύου τοῦ λαοῦ καὶ νά, ἐγὼ θὰ βρίσκομαι ἐκεῖ, στὴν πέτρα τοῦ Χωρήβ, πρὶν ἀπὸ σένα, καὶ θὰ κτυπήσεις τὴν πέτρα καὶ θὰ ἐκβλύσει νερό, γιὰ νὰ ξεδιψάσει ὁ λαός» (βλ. Ἔξοδος ΙΖ΄, 5-6).
Σὲ πεῖσμα καὶ τῶν πιὸ ψυχρῶν ὀρθολογιστῶν, ἡ πέτρα τοῦ Μωυσέως, μὲ τὶς σχισμὲς τῶν πηγῶν καὶ τὰ ρεῖθρα ποὺ σχημάτισε τὸ ἄφθονο νερό, μαρτυρεῖ μὲ τὸν πιὸ ἐκφραστικὸ τρόπο τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος διάλεξε τὸν τρόπο αὐτόν γιὰ νὰ ποτίσει ἐπὶ ἕνδεκα μῆνες πλῆθος ἀχάριστο καὶ σκληρὸ δύο ἐκατομμυρίων.
Ἡ πέτρα κεῖται στοὺς νοτίους πρόποδες τοῦ Χωρήβ, ξεμοναχιασμένη στὸ μέσον τῆς κοιλάδος Ἀρμπαΐν, περίπου στὰ μισὰ τῆς διαδρομῆς πρὸς τὸ μετόχι τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα. Παραπλεύρως αὐτῆς εὑρίσκεται μικρὸ Κάθισμα, μὲ παρεκκλήσι ἐφαπτόμενο στὸν ἱερὸ βράχο καὶ ἀφιερωμένο στὴν Ὑπαπαντή.
