ΒΕΔΟΥΪΝΟΙ
Σύμφωνα μὲ τὴν ζωντανὴ παράδοση τῶν Βεδουΐνων τῆς φυλῆς Γκεμπελία (δηλ. Ὀρεινή), ἡ καταγωγή τους ἀνάγεται σὲ Ρωμιοὺς χριστιανοὺς ποὺ ἔφθασαν στὸ Σινᾶ τὴν περίοδο ἀνεγέρσεως τῆς ἰουστινιάνειας Μονῆς. Τὴν ἰσχυρὴ αὐτὴ παράδοση ἐπιβεβαιώνει τὸ πολλαπλῶς διαφωτιστικὸ Χρονικὸ τοῦ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας Εὐτυχίου (933-939), σημειώνοντας ὅτι ὁ Ἰουστινιανὸς ἀπέστειλε ἔξαρχο μὲ ἑκατὸ δούλους τῶν Ρωμαίων καὶ τὶς οἰκογένειές τους καὶ μὲ τὴν διαταγὴ νὰ πάρει ἰσαρίθμους δούλους καὶ ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο, ὡς φρουροὺς καὶ ὑπηρέτες τῆς νεοανεγερθείσης Μονῆς. Ὁ ἀπεσταλμένος τοῦ Ἰουστινιανοῦ ἔκτισε γι᾿ αὐτοὺς ἕνα περιτειχισμένο σύμπλεγμα κατοικιῶν στὰ ἀνατολικὰ τῆς Μονῆς, τὰ ἐρείπια τῶν ὁποίων ἀπεκάλυψαν πρόσφατες ἀνασκαφὲς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Οἱ βεδουΐνοι τῆς Γκεμπελία εἶναι ἀκριβῶς οἱ ἐξισλαμισθέντες ἀπόγονοι τῶν ὑπηρετῶν αὐτῶν καὶ οἱ δεσμοί τους μὲ τὴν Μονὴ διατηροῦνται μέχρι σήμερα, ἂν καὶ ὁπωσδήποτε μεταλλαγμένοι.
Ἡ ἐπὶ 15 αἰῶνες τώρα συνύπαρξη αὐτή, ἐξισορροπώντας καὶ ἐξουδετερώνοντας μὲ θαυμαστὴ ἐπιτυχία τὶς φυσικὲς ἀντιδράσεις ποὺ προκύπτουν ἀπὸ τὴν διαφορὰ θρησκείας, νοοτροπίας καὶ πολιτισμοῦ, ἀποτελεῖ παγκόσμιο παράδειγμα πρὸς μίμησιν εἰρήνης καὶ ἀδελφωσύνης. Οἱ Σιναΐτες μοναχοὶ ἀνὰ τοὺς αἰῶνες ἔρχονται ἀρωγοὶ πρὸς τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου ποικιλοτρόπως. Τοὺς παρέχουν ἀπασχόληση σὲ ἐργασίες, στοιχειώδη ἰατρικὴ περίθαλψη, τρόφιμα, ρουχισμό, οἰκοδομικὰ ὑλικὰ καὶ ἄλλα εἴδη πρώτης ἀνάγκης.
Ἕως πρόσφατα ἡ καθημερινὴ διανομὴ ἄρτου ἦταν ἡ εὐχάριστη ὥρα συναντήσεως τῶν περιοίκων Βεδουΐνων καὶ τῶν Μοναχῶν, στὴν παρασκευὴ τοῦ ὁποίου συμμετέχουν μέχρι σήμερα πολλοὶ ἐξ αὐτῶν. Ἡ συμμετοχὴ τῶν Βεδουΐνων εἶναι οὐσιαστικὴ ἀκόμη καὶ σήμερα στὴν φύλαξη τῆς κεντρικῆς πύλης καὶ ὅλης τῆς Μονῆς, στὴν παρασκευὴ τοῦ καθημερινοῦ γεύματος, στὶς ἀναστηλωτικὲς ἐργασίες καὶ σὲ πολλὰ διακονήματα. Παλαιότερα μὲ τὶς καμῆλες καὶ σήμερα μὲ τὰ αὐτοκίνητα, οἱ Βεδουΐνοι ἔχουν ἐπίσης καὶ ὅλη σχεδὸν τὴν εὐθύνη τῆς διακινήσεως τῶν ἀγαθῶν καὶ τῶν Πατέρων ἢ προσκυνητῶν τῆς Μονῆς.
Δὲν εἶναι ἑπομένως παράδοξο νὰ βλέπει κανεὶς βεδουΐνους νὰ συμπαρίστανται στὶς δύσκολες στιγμὲς τῆς Μονῆς. Ἀρκεῖ νὰ μνημονεύσουμε τὴν μεγάλη πυρκαϊὰ τοῦ 1971, ἡ ὁποία θὰ εἶχε ὀλέθριες συνέπειες ἂν καὶ ἐκεῖνοι δὲν προσέτρεχαν νὰ βοηθήσουν στὴν κατάσβεσή της.
Τὶς τελευταῖες 10ετίες ἀνακαλύφθηκε ἡ ἐξαιρετικὴ τουριστικὴ ἀξία τῆς περιοχῆς. Τὸ Αἰγυπτιακὸ κράτος περιφρουρεῖ ἐπαρκῶς τὴν δημόσια ἀσφάλεια καὶ ὅλη ἡ ζωὴ περιστρέφεται πλέον γύρω ἀπὸ τὴν νέα βιοποριστικὴ δυνατότητα. Οἱ Βεδουΐνοι ἐγκατέλειψαν τὶς πολύμοχθες καὶ μὴ παραγωγικὲς ὀρεινὲς μικροκαλλιέργειες καὶ τὴν νομαδικὴ ζωή, καὶ κτίζουν ὁλοένα οἰκίες συγκροτώντας μικροὺς ἢ μεγαλύτερους οἰκισμούς, κυρίως πλησίον τοῦ κεντρικοῦ ὀδικοῦ ἄξονα καὶ τοῦ δικτύου ἠλεκτρικοῦ ρεύματος. Σπανίως πλέον θὰ συναντήσει κανεὶς τὶς καμῆλες τους νὰ σέρνονται νωχελικὰ στὸν καυτερὸ ἥλιο, μέσα στὶς πετρώδεις κοιλάδες. Κι ἀκόμη σπανιότερα θὰ συναντήσει καταυλισμὸ ἀπὸ σκηνὲς σὲ κάποια ὄαση, ὅπου τὰ λιγοστὰ καὶ ἀδύνατα γιδοπρόβατα θὰ ἀναζητοῦν ἐναγωνίως λίγη πρασινάδα καὶ τὴν δροσιὰ τοῦ δυσεύρετου νεροῦ.
