Η ΣΙΝΑΪΤΙΚH ΧΕΡΣΟΝΗΣΟΣ
Ἡ λέξη Σινᾶ θεωρεῖται συνήθως ὅτι προέρχεται ἀπὸ τὴν σημιτικὴ λέξη «Σίν», ποὺ σημαίνει δόντι, ἐξ αἰτίας τῆς μορφῆς τῶν ὀρεινῶν κορυφῶν τοῦ Νοτίου Σινᾶ. Κατ’ ἄλλους συνδέεται μὲ τὴν θεὰ τῆς Σελήνης «Σὶν» τῶν προϊστορικῶν κατοίκων τῆς περιοχῆς. Στὸ Σινᾶ ἔχουν λατρευθεῖ πολλοὶ θεοί, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ὁ Ἐλιόν (ὁ Ὕψιστος Θεός), τοῦ ὁποίου ἱερεὺς στὴν Μαδιὰμ ἦταν ὁ Ἰοθώρ. Ὁ Διόδωρος ὁ Σικελιώτης προσθέτει τὴν λατρεία τοῦ θεοῦ Βάαλ, συνδεόμενη μὲ τὴν ὀνομασία τοῦ ὄρους «Σερμπάλ», στὴν περιοχὴ τῆς Φαράν.
Ἡ τριγωνικὴ καὶ γρανιτώδης Σιναϊτικὴ Χερσόνησος ἔχει ἔκταση 24.000 τετραγωνικῶν μιλίων. Εἶναι ἡ πύλη μεταξὺ δύο Ἠπείρων, τῆς Ἀφρικῆς καὶ τῆς Ἀσίας, καὶ ἡ γέφυρα δύο θαλασσῶν, τῆς Μεσογείου καὶ τῆς Ἐρυθρᾶς. Ἀποτελεῖ τὴν συντομότερη δίοδο ἀπὸ τὴν Εὐρώπη πρὸς τὴν Ἰνδία καὶ τὴν Ἄπω Ἀνατολή. Κατέχοντας στρατηγικὴ θέση ἀνάμεσα σὲ Ἀνατολὴ καὶ Δύση, Βορρᾶ καὶ Νότο, λειτούργησε ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα ὡς ἕνα πολυσύχναστο σταυροδρόμι πολλῶν λαῶν καὶ πολιτισμῶν. Κυρίως ὅμως, εἶναι γνωστὴ ὡς ὁ τόπος ποὺ διάλεξε ὁ Θεὸς γιὰ νὰ παραδώσει στὴν ἀνθρωπότητα τὸν Νόμο Του.
Τὸ πλατὺ Βόρειο τμῆμα τῆς χερσονήσου εἶναι πεδινὸ καὶ ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἀμμῶδες. Στὸ κεντρικό της τμῆμα ὑπάρχει ἕνα εὐρὺ ἀσβεστολιθικὸ ὀροπέδιο, ἡ περιοχὴ Ἐλ Τίχ. Ἡ Νότια τριγωνικὴ ἀπόληξη τῆς χερσονήσου καλύπτεται ἀπὸ ὀρεινὸ γρανιτῶδες συγκρότημα. Ἡ ἐρημικὴ αὐτὴ γῆ δὲν προσφέρεται γιὰ καλλιέργειες, καθὼς οἱ βροχοπτώσεις ἢ οἱ φυσικὲς πηγὲς εἶναι ἐλάχιστες. Χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὴν ἐνδιαφέρουσα ἄγρια πανίδα της, τὴν παρουσία στοιχειώδους κτηνοτροφίας, τὴν χλωρίδα σπανίων ἰατρικῶν βοτάνων καὶ τὴν παραγωγὴ ἐλαχίστων ὀπωροκηπευτικῶν.
Κατὰ τὰ τελευταῖα ἔτη παρουσιάζεται σημαντικὴ βελτίωση καὶ οἰκιστικὴ ἀνάπτυξη μὲ τὴν προσέλευση περιηγητῶν καὶ τὴν διαμονὴ παραθεριστῶν σὲ ὀργανωμένα θέρετρα στὸ νοτιώτερο παραθαλάσσιο ἄκρο της. Παράλληλα εὑρίσκονται σὲ ἐξέλιξη μεγάλα προγράμματα προστασίας τοῦ σιναϊτικοῦ οἰκοσυστήματος.
Ὁ χῶρος αὐτὸς τοῦ νοτίου Σινᾶ μὲ τὰ γρανιτώδη ὄρη, τὶς μικρὲς κοιλάδες, τὶς στενὲς διαβάσεις, τὴν ἄνυδρη φύση καὶ τὶς λίγες ὀάσεις, περιέχει πολλὰ σημεῖα ἰδιαιτέρου θρησκευτικοῦ καὶ ἱστορικοῦ ἐνδιαφέροντος. Ἐδῶ διαδραματίστηκε ἕνα σημαντικὸ τμῆμα τῆς πορείας τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ πρὸς τὴν γῆ τῆς Ἐπαγγελίας, ἐνῶ ἐπὶ τοῦ ὄρους Χωρὴβ ὁ Θεὸς παρέδωσε στὸν Μωυσῆ τὸν Νόμο. Ἐπὶ 18 αἰῶνες καλλιεργεῖται διηνεκῶς ὁ Σιναϊτικὸς Μοναχισμός, μὲ τὴν ἀνεκτίμητη καὶ πολυδιάστατη πνευματικὴ καὶ πολιτιστικὴ παράδοσή του. Ἀπὸ τὰ μέσα τοῦ 6ου αἰῶνος, ἡ Ἱερὰ Μονὴ Σινᾶ, κτισμένη στοὺς πρόποδες τοῦ ὄρους Χωρήβ, καυχᾶται ὡς τὸ ἀρχαιότερο μοναστήρι μὲ ἀδιάλειπτη λειτουργία ὣς σήμερα, ἐνῶ ἀπὸ τὸν 12ο αἰῶνα δεσπόζει, ἁπλωμένη σὲ ὅλον τὸν χριστιανικὸ κόσμο, ἡ τιμὴ στὴν Ἁγία Αἰκατερίνα.
Πρὸς Δυσμὰς τῆς Μονῆς κεῖται ἡ σύγχρονη κωμόπολη τῆς ἁγίας Αἰκατερίνης (santa Katrin). Κατὰ τὸ ἔτος 2000, ἡ κωμόπολη αὐτὴ ἀδελφοποιήθηκε μὲ τὴν ὁμώνυμη πόλη τῆς Κατερίνης στὴν Βόρεια Ἑλλάδα (Μακεδονία).
