ΣΙΝΑΪΤΙΚΟΣ ΑΣΚΗΤΙΣΜΟΣ
Ἡ Σιναϊτικὴ ἔρημος, ἂν καὶ ἄκαρπη καὶ πτωχὴ σὲ ὑλικοὺς καρπούς, ὑπῆρξε ἀπὸ τὸν 3ο μ.Χ. αἰῶνα ἕως τὶς ἡμέρες μας πλούσια σὲ καρποὺς πνευματικούς. Τὸ πλῆθος τῶν Σιναϊτῶν μοναχῶν, τὰ ὀνόματα, τὰ πνευματικά τους κατορθώματα, τὶς ροὲς τῶν δακρύων τους, τὴν ταπείνωση καὶ τὴν ἀγάπη τους, μόνον ὁ Θεὸς γνωρίζει. Ὅσα ὀνόματα διεσώθησαν, εἶναι γνωστὰ ἢ λόγω τοῦ ὑπέρλαμπρου βίου τους, ποὺ ἐντυπωσίασε ἀκόμη καὶ τοὺς συνασκητές τους καὶ ἔτυχε νὰ καταγραφοῦν σὲ ἱερὰ κείμενα, ἢ ἀπὸ προσκυνητὲς ποῦ ἄφησαν ἀναμνήσεις ἀπὸ τὴν συναναστροφὴ μαζί τους. Στὸ Γεροντικὸ τοῦ Σινᾶ περιγράφονται γλαφυρὰ πολλὲς σχετικὲς ἱστορίες.
Κατὰ τὴν διάρκεια τῶν 18 αἰώνων τοῦ Σιναϊτικοῦ Μοναχισμοῦ ὑπῆρξαν χιλιάδες Πατέρες, ποὺ ἀσκήθηκαν σὲ διάφορες μορφὲς μοναχικῆς ζωῆς ὅπως ἐρημίτες, σπηλαιῶτες, ἔγκλειστοι, δενδρίτες, κελλιῶτες, σκητιῶτες, λαυριῶτες, κοινοβιάτες, ἐνῶ κάποιοι ἐξ αὐτῶν ἀνεδείχθησαν ἱεραπόστολοι, ἐκπαιδευτικοί, Ἐπίσκοποι, ἀκόμη καὶ Πατριάρχες. Διαμορφώθηκαν δηλαδὴ πνευματικὲς τάσεις ἀπὸ τὴν ἄκρως ἐσωστρεφῆ μοναχικὴ πολιτεία ἕως τὴν ἐξωστρεφῆ τῆς ἱεραποστολῆς, τῆς διδαχῆς, τῆς ποιμαντικῆς ἢ τῆς φιλανθρωπίας. Ὅλοι ἀγωνίσθηκαν σκληρὰ τὸν πνευματικὸ ἀγῶνα γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ στὴν ὀρεινὴ καὶ ἄνυδρη Σιναϊτικὴ γῆ μὲ στόχο τὴν μυστικὴ ἕνωση τῆς ψυχῆς τους μὲ τὸν Τριαδικὸ Θεό.
